Verslag: Welke eisen moeten we stellen aan een groeps EMS?

In deze bijeenkomst keken we naar de vraag: Welke eisen moeten we stellen aan een groeps EMS die als basis zouden kunnen dienen voor certificering? De aanleiding voor deze bijeenkomst was een eerdere bijeenkomst waarin we tot de conclusie kwamen dat certificering van groeps energie management systemen (EMS) belangrijk is voor opschaling. Lees hier meer over deze bijeenkomst.

Achtergrond

Er ontstaan door de opkomst van energyhubs waar capaciteit gedeeld wordt door samen slim te sturen steeds meer plekken waar Energie Management Systemen een belangrijke rol spelen. Dat levert een potentieel risico op voor netbeheerders, waardoor ze aansprakelijkheidseisen in de contracten opnemen. We kwamen in de vorige bijeenkomst tot de conclusie dat dit onvermijdelijk is. De aansprakelijkheid is er. We kwamen ook tot het inzicht dat ook bij individuele aansluitingen deze aansprakelijkheid al bestaat maar dat het verschil is dat partijen daar zelf controle over hebben. Bij een groep bedrijven is het accepteren van aansprakelijkheid voor potentiële acties van een ander onacceptabel. Dat kan wellicht opgelost worden met een verzekering.

Overigens hebben we gezien dat er nog geen eenduidig beeld is van de hoogte van die aansprakelijkheid en de wijze waarop de risico’s kunnen worden ingeperkt. De hoogte van de aansprakelijkheid varieert van onbeperkt tot 1,5 miljoen per incident. Daarbij wordt voor de bedrijven in een groepscontract vaak ook gesteld dat ze hoofdelijk aansprakelijk zijn. Voor het beperken van de risico’s, bijvoorbeeld middels sturing door het EMS, wordt gesteld dat dit binnen een paar seconden zou moeten kunnen bijsturen.

De redeneerlijn was: Certificering kan ervoor zorgen dat er meer vertrouwen ontstaat in deze systemen die binnen groepen energieassets aansturen. Dat kan er vervolgens voor zorgen dat het risico op falen lager wordt, wat er weer voor zorgt dat wellicht de premie omlaag kan. Ook is het mogelijk dat daardoor de bedragen die worden gebruikt door de Netbeheerders voor de aansprakelijkheid naar beneden kunnen worden bijgesteld. Vervolgens kwamen we op de vraag: wat zijn de eisen waar dit soort systemen aan moeten voldoen?

Daarom hebben we met vertegenwoordigers van EMS partijen, netbeheerders, Real Time Interface en het ministerie van KGG nagedacht over deze vraag.

Conclusies

Er bestaat op dit moment al een middel om te sturen in vermogens via een mechanisme dat de Real Time Interface heet. Netbeheerders, brancheverenigingen van duurzame opwekkers, en kennisinstituten hebben gezamenlijk de Realtime Interface (RTI) ontwikkeld, met als doel om het elektriciteitsnet op een veilige manier beter te benutten. Op dit moment is dit gericht op individuele aansluitingen, en dan specifiek voor invoeding boven 1MW. We hebben gekeken hoe dit toepasbaar is op deze oplossingen. Duidelijk werd dat veel eisen van de real time interface redelijk lijken om ook hier toe te passen, zoals:

• Binnen een paar seconden moeten partijen reageren op een verzoek vanuit de RTI, dat wil zeggen: bevestigen dat ze de gevraagde actie gaan uitvoeren;
• Binnen 2 minuten moeten ze ook de actie ondernemenhebben uitgevoerd. Dit is dus wezenlijk iets anders dan binnen een paar seconden de actie hebben uitgevoerd.

Ook duidelijk werd dat RTI bezig is met een ontwikkeling om sturing via internet mogelijk te maken. Dat biedt veel kansen in de context waar we hier over spreken omdat het daarmee toegankelijker wordt voor meer partijen. 

Daarmee kwamen ook een aantal nieuwe eisen naar voren. Eisen die genoemd werden:

• Eisen aan ‘autonome logica’ bij geen verbinding om het risico te dekken bij uitval van internetverbindingen;
• Eisen aan veiligheid en integriteit;
• Hoewel de RTI standaard er nu wel in voorziet, is de toepassing ervan niet gericht op afname, dat zou in de praktijk toegepast toegevoegd moeten worden.

Vervolgstappen

De aanwezige partijen gaan in gesprek over mogelijke vervolgstappen naar aanleiding van deze bijeenkomst.